۱. محتوای ذرات نامحلول در الکترولیت از حد استاندارد فراتر می‌رود. الکترولیت خالص، بدون ناخالصی، یکنواخت و پایدار، اساس تولید قطعات الکترونیکی با کیفیت بالا است.فویل مسدر عمل، برخی ناخالصی‌ها به ناچار از طریق افزودن مس خام، فویل ضایعاتی، آب و اسید و همچنین فرسودگی و خوردگی خود تجهیزات وارد الکترولیت می‌شوند. بنابراین، الکترولیت اغلب حاوی یون‌های ناخالصی فلزی، گروه‌های مولکولی، مواد آلی، ذرات نامحلول (مانند سیلیس، سیلیکات، کربن) و سایر ناخالصی‌ها است که اکثر این ناخالصی‌ها تأثیر منفی بر کیفیت فویل مسی دارند و باید تا حد امکان برای کنترل ناخالصی‌ها در محدوده غلظت معقول، مؤثر باشند.
۲. محتوای اسید مس در مخزن انحلال مس نامتعادل است. محتوای اسید مس در حمام مس یک پارامتر مهم انحلال مس است که به طور مستقیم بر پایداری محلول از منبع تأثیر می‌گذارد. به طور کلی، تغییر محتوای مس در مخزن انحلال مس با تغییر محتوای اسید نسبت معکوس دارد، یعنی افزایش محتوای مس با کاهش محتوای اسید همراه است و کاهش محتوای مس با افزایش محتوای اسید همراه است. هرچه محتوای مس بیشتر باشد، محتوای اسید کمتر و برآمدگی واضح‌تر است.
۳. میزان یون‌های کلرید در الکترولیت بسیار زیاد است. نتایج آماری نشان می‌دهد که بین میزان یون کلر و میزان پلیسه همبستگی مشخصی وجود دارد. هرچه میزان کلرید بیشتر باشد، پلیسه واضح‌تر است.
۴. ضخامت فویل مس. در عمل، هر چه فویل مسی الکترونیکی ضخیم‌تر باشد، برآمدگی آن واضح‌تر است. دلیل این امر این است که هرچه رسوب مس ضخیم‌تر باشد، پوشش دادن پودر مس جذب شده روی سطح غلتک کاتد آسان‌تر است.
۵. چگالی جریان. هرچه چگالی جریان بیشتر باشد، پلیسه بیشتر آشکار می‌شود. دلیل این امر این است که هرچه چگالی جریان بیشتر باشد، پودر مس بیشتری روی سطح غلتک کاتد جذب می‌شود و هرچه سرعت غلتک کاتد بیشتر باشد، پودر مس راحت‌تر پوشش داده می‌شود.
زمان ارسال: ۱۴ ژوئن ۲۰۲۲