การชุบสังกะสีแบบจุ่มร้อนกับการชุบสังกะสีแบบไฟฟ้าต่างกันอย่างไร?

การชุบเป็นกระบวนการชุบชั้นบางๆ ของโลหะหรือโลหะผสมอื่นๆ บนพื้นผิวโลหะบางชนิดโดยใช้หลักการอิเล็กโทรไลซิส เพื่อป้องกันการเกิดออกซิเดชันของโลหะ (เช่น สนิม) เพิ่มความทนทานต่อการสึกหรอ การนำไฟฟ้า การสะท้อน ความทนทานต่อการกัดกร่อน (คอปเปอร์ซัลเฟต ฯลฯ) และปรับปรุงรูปลักษณ์ให้ดีขึ้น เป็นต้น
เมื่อชุบด้วยไฟฟ้า เคลือบโลหะหรือวัสดุที่ไม่ละลายน้ำอื่นๆ เป็นขั้วบวก ชิ้นงานที่จะชุบเป็นขั้วลบ เคลือบโลหะไอออนบวกจะถูกทำให้ลดลงเพื่อสร้างการเคลือบบนพื้นผิวของชิ้นงานที่จะชุบ เพื่อขจัดการรบกวนจากไอออนบวกอื่นๆ และทำให้การเคลือบสม่ำเสมอและแน่นหนา จำเป็นต้องใช้สารละลายของไอออนบวกของโลหะที่มีการเคลือบเพื่อทำการชุบด้วยไฟฟ้า เพื่อรักษาความเข้มข้นของไอออนบวกของโลหะในการเคลือบให้ไม่เปลี่ยนแปลง
จุดประสงค์ของการชุบด้วยไฟฟ้าคือการเปลี่ยนคุณสมบัติพื้นผิวหรือขนาดของพื้นผิวโดยการชุบโลหะเคลือบบนผิวโลหะ การชุบด้วยไฟฟ้าสามารถเพิ่มความต้านทานการกัดกร่อนของโลหะ (โลหะที่ทนต่อการกัดกร่อนใช้สำหรับเคลือบโลหะ) เพิ่มความแข็ง ป้องกันการสึกหรอ ปรับปรุงการนำไฟฟ้า ความเรียบ ทนความร้อน และทำให้พื้นผิวสวยงาม
การชุบสังกะสีแบบจุ่มร้อนส่วนใหญ่ใช้ในผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม ชั้นชุบสังกะสีแบบจุ่มร้อนโดยทั่วไปจะสูงกว่า 35μm ข้อกำหนดมาตรฐานอยู่ที่ประมาณ 80μm บางส่วนสูงถึง 200μm ความสามารถในการครอบคลุมที่ดี การเคลือบหนาแน่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ปกป้องภายในอย่างต่อเนื่อง ใช้ในอุปกรณ์สายต่างๆ หรือผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมที่ทนทานที่สำคัญ ชั้นชุบไฟฟ้ามีความสม่ำเสมอมากกว่าชั้นจุ่มร้อน โดยทั่วไปจะบางกว่า ตั้งแต่ไม่กี่ไมครอนไปจนถึงหลายสิบไมครอน การชุบไฟฟ้าสามารถใช้ในผลิตภัณฑ์เชิงกลเพื่อตกแต่งและป้องกันชั้นพื้นผิวที่ใช้งานได้หลากหลาย ยังคงสามารถซ่อมแซมการสึกหรอและข้อผิดพลาดในการตัดเฉือนของชิ้นงานได้ ชั้นชุบสังกะสีแบบจุ่มร้อนจะบางกว่า โดยหลักแล้วเพื่อเพิ่มความต้านทานการกัดกร่อนของโลหะ (การเคลือบโลหะด้วยโลหะที่ทนต่อการกัดกร่อน) เพิ่มความแข็ง ป้องกันการสึกหรอ ปรับปรุงการนำไฟฟ้า เสถียรภาพทางความร้อน และความเรียบของพื้นผิว และสวยงาม