عوامل متعددی که بر برش آلیاژ روی تأثیر می‌گذارند

با توسعه مداوم فناوری تولید، انواع مواد جدید توسعه یافته و به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته‌اند. بسیاری از این مواد جدید، مانند موارد زیر، به سختی فرآوری می‌شوند:آلیاژ رویو مواد کامپوزیت. از یک سو، عملکرد محصول را به میزان قابل توجهی بهبود می‌بخشد، از سوی دیگر، مشکلات بزرگی را نیز برای پردازش و تولید به همراه دارد. انجام اقدامات مربوطه برای تکمیل کار با راندمان بالا، هزینه کم، کیفیت و کمیت پایین، برآورده کردن الزامات پردازش و برآورده کردن نیازهای علم و فناوری مدرن و توسعه صنعتی از اهمیت بالایی برخوردار است.

هرچه استحکام یا سختی مواد آلیاژ روی بیشتر باشد، نیروی برش بیشتر و دمای برش بالاتر است و سایش ابزار تشدید می‌شود. علاوه بر این، هنگام برش مواد سخت، طول تماس چاقو و براده کوتاه است، نیروی برش و گرمای برش در مجاورت لبه برش متمرکز می‌شوند، به راحتی می‌توان لبه برش را جدا کرد، حتی لبه را فرو ریخت، کاربید و سرامیک و سایر مواد شکننده ابزار به ویژه آشکار هستند، بنابراین، قابلیت ماشینکاری برش مواد ضعیف است.

هرچه پلاستیسیته و چقرمگی مواد آلیاژ روی بیشتر باشد، تغییر شکل براده، گرمای برش بیشتر می‌شود و براده نیز به راحتی با ابزار پیوند می‌خورد و در نتیجه سایش ابزار افزایش می‌یابد. با این حال، اگر پلاستیسیته و چقرمگی ماده قطعه کار خیلی کوچک باشد، طول تماس ابزار و براده بسیار کوتاه می‌شود و سایش ابزار جدی خواهد بود. بنابراین اگر پلاستیسیته و چقرمگی ماده قطعه کار خیلی بزرگ یا خیلی کوچک باشد، قابلیت ماشینکاری برش ضعیف است.

هرچه مقاومت حرارتی مواد آلیاژ روی بهتر باشد، استحکام و سختی بیشتری را می‌توان در دمای بالا حفظ کرد و برش بسیار دشوار خواهد بود. هرچه قابلیت سایش مواد آلیاژ روی قوی‌تر باشد، سایش ابزار بیشتر و قابلیت ماشینکاری بدتر می‌شود. هرچه رسانایی حرارتی مواد آلیاژ روی کمتر باشد، انتقال حرارت برش آسان نیست، دمای برش بالا، سایش جدی ابزار، قابلیت ماشینکاری بدتر می‌شود.