Dzięki ciągłemu rozwojowi technologii produkcji opracowano i szeroko zastosowano wiele nowych materiałów. Wiele z nich jest trudnych w obróbce, np.stop cynkui materiałów kompozytowych. Z jednej strony znacznie poprawia to parametry produktu, z drugiej jednak wiąże się z dużymi utrudnieniami w jego przetwarzaniu i produkcji. Niezwykle istotne jest podjęcie odpowiednich działań, aby zrealizować zadanie z wysoką wydajnością, niskimi kosztami, jakością i ilością, spełniając wymagania przetwórcze oraz potrzeby współczesnej nauki i technologii oraz rozwoju przemysłu.
Im wyższa wytrzymałość lub twardość stopu cynku, tym większa siła skrawania i wyższa temperatura skrawania, co nasila zużycie narzędzia. Ponadto, podczas skrawania twardych materiałów, długość styku ostrza z wiórem jest krótka, siła skrawania i ciepło skrawania koncentrują się w pobliżu krawędzi skrawającej. Łatwo jest doprowadzić do jej odspojenia, a nawet załamania. Szczególnie kruche są narzędzia wykonane z węglików spiekanych, ceramiki i innych materiałów, co pogarsza ich obrabialność.
Im większa plastyczność i wytrzymałość stopów cynku, tym większe odkształcenie wióra, tym większe ciepło skrawania. Wióry te łatwiej przylegają do narzędzia, co prowadzi do szybszego zużycia narzędzia. Jednakże, jeśli plastyczność i wytrzymałość materiału obrabianego są zbyt małe, długość styku narzędzia z wiórem staje się bardzo krótka, a zużycie narzędzia jest poważne. Zatem plastyczność i wytrzymałość materiału obrabianego są zbyt duże lub zbyt małe, co negatywnie wpływa na jego skrawalność.
Im lepsza odporność cieplna stopu cynku, tym wyższa wytrzymałość i twardość, które można utrzymać w wysokiej temperaturze, a cięcie będzie bardzo trudne. Im większa odporność na ścieranie stopu cynku, tym większe zużycie narzędzia i gorsza obrabialność. Im niższa przewodność cieplna stopu cynku, tym słabsze przenoszenie ciepła podczas cięcia, a wysoka temperatura skrawania i większe zużycie narzędzia, tym gorsza obrabialność.
Czas publikacji: 12 października 2022 r.