Stal sprężynowaMożna je podzielić na sprężyny formowane na gorąco i sprężyny formowane na zimno, w zależności od różnych metod formowania.
Obróbka cieplna sprężyn termoformowanych. Sprężyny termoformowane służą do produkcji sprężyn o dużych lub skomplikowanych kształtach. Zazwyczaj hartowanie jest łączone z formowaniem. Oznacza to, że temperatura nagrzewania jest nieznacznie wyższa niż temperatura hartowania (830℃~880℃). Po nagrzaniu przeprowadza się formowanie na gorąco, a następnie hartowanie ciepła odpadowego. Na koniec przeprowadza się odpuszczanie w temperaturze 350℃~450℃, aby uzyskać strukturę odpuszczonego tretynitu.
Jakość powierzchni stali sprężynowej jest niezwykle ważna ze względu na jej maksymalne naprężenia skręcające i zginające. Odwęglenie powierzchni jest tematem tabu, ponieważ znacznie obniża wytrzymałość zmęczeniową stali. Dlatego należy zwrócić uwagę na dobór i kontrolę temperatury, czasu nagrzewania oraz medium grzewczego. Dodatkowo, śrutowanie po odpuszczaniu jest również korzystne w celu wyeliminowania wad powierzchniowych, takich jak odwęglenie, pęknięcia, wtrącenia i skazy, a także wzmocnienia powierzchni, co pozwala na wytworzenie resztkowych naprężeń ściskających i poprawę wytrzymałości zmęczeniowej sprężyny.
Obróbka cieplna sprężyn formowanych na zimno. Stal sprężynowa formowana na zimno jest najpierw poddawana hartowaniu, odpuszczaniu lub hartowaniu izotermicznemu, a następnie ciągnieniu na zimno w celu uzyskania drutu stalowego o wysokiej wytrzymałości, który następnie jest bezpośrednio wykorzystywany do walcowania wymaganej sprężyny. Sprężyna ta nie jest już formowana po hartowaniu, lecz poddawana odpuszczaniu w niskiej i średniej temperaturze 180–370°C w celu wyeliminowania naprężeń wewnętrznych spowodowanych formowaniem. Przekrój poprzeczny tego rodzaju stali sprężynowej jest niewielki, co wynika z procesu hartowania i odpuszczania przed formowaniem. Druty stalowe są podzielone na druty stalowe hartowane w oleju oraz druty stalowe ciągnione na zimno poddane szybkiej obróbce izotermicznej. Pierwszy rodzaj to hartowanie w oleju i hartowanie w umiarkowanej temperaturze; drugi odnosi się do hartowania izotermicznego w kąpieli ołowiowej (500–550°C) w celu przekształcenia sotenitu, a następnie do kilkukrotnego hartowania metodą ciągnienia na zimno.
Jeżeli średnica drutu sprężynowego jest zbyt duża, np. Φ> 15 mm, a grubość blachy h> 8 mm, nastąpi zjawisko nieprzezroczystości podczas hartowania, skutkujące obniżeniem granicy sprężystości i wytrzymałości zmęczeniowej, dlatego hartowność stali sprężynowej musi być dostosowana do średnicy materiału sprężyny.
Czas publikacji: 29 marca 2023 r.